Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την σύλληψη ηλικιωμένης γυναίκας στην Κορινθία με την κατηγορία της ένοπλης ληστείας…
Από ένα καθεστώς με βαθιά αντικοινωνικά χαρακτηριστικά, όπου έχει ανάγει σε ύψιστη αξία ότι παράγει κέρδος, είναι επακόλουθο, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που αναγνωρίζεται ως μη παραγωγικό πλέον και που το αποτελούν οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, να αντιμετωπίζεται με όρους ευθανασίας.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την κοινωνική πραγματικότητα,της περιθωριοποίησης, της φτώχειας και του θανάτου που έχουν οδηγηθεί οι γέροντες και οι γερόντισσες, μια 70χρονη γυναίκα τολμά την ανατροπή, επιχειρώντας ένοπλη ληστεία.
Αμέσως όλος ο μηχανισμός της κρατικής μηχανής – αστυνομία, δικαιοσύνη, κοράκια των ΜΜΕ- σπεύδουν σε πλήρη συντονισμό να μεταφράσουν την πράξη ως εγκληματική.
Η είδηση χτίζεται με όρους νομιμοφροσύνης και ηθικολογίας, έτσι ώστε το περιεχόμενο των παραγόμενων μηνυμάτων, να επιτρέπει να αποκωδικοποιηθούν επιτυχώς από την κοινωνία στην οποία απευθύνονται.
Συνοπτικά η συμπαθητική γιαγιά παρουσιάζεται διπλά ένοχη, τόσο για την ηλικία της – ως ανατροπή της γυναικείας – ηλικιακής κανονικότητας – , όσο και για την πράξη – ως έγκλημα κατά της κοινωνίας- .
Μιά κοινωνία τότε, παγιδευμένη στον ακραίο παραλογισμό του νεοφιλελεύθερου ψευτοπολιτισμού, καταδικασμένη στην απάθεια και την ακρισία, εκλαμβάνει το μήνυμα της εξουσίας και ρίχνει το δικό της ανάθεμα στην γυναίκα ζορό που τόλμησε να διεκδικήσει το δικαίωμα στη ζωή, αντί να επαιτεί αυτά που δικαιούται.
Ο κοινωνικός φασισμός στο μεγαλείο του…
Στην πυρά λοιπόν όποιος αμφισβητεί την παντοδυναμία του κράτους και την επιβεβλημένη νομιμότητα, που ορίζει ότι οι καταπιεσμένοι, όταν παραμένουν υποταγμένοι λέγονται ευυπόληπτοι πολίτες, ενώ όταν αντιστέκονται και επαναστατούν τρομοκράτες.
Στην πυρά και η γερόντισσα που τόλμησε με την σωστή δοσολογία ρίσκου και ανατροπής που εμπεριέχει αυτή η πράξη,να δώσει το δικό της μήνυμα, ότι το δικαίωμα στη ζωή δεν επαιτείται, αλλά κατακτιέται.Ότι η επαιτεία είναι η άρνηση κάθε αξιοπρέπειας.
Και όμως τι άλλο θα μπορούσε να είναι η γιαγια, πέρα από έναν άνθρωπο που πράττει, φανερώνοντας την μεγαλύτερη αλήθεια;
Που δεν είναι τόσο η στέρηση, όσο η αποσιώπηση… Οι πλούσιοι δικαιούνται να έχουν λεφτά και οι φτωχοί δικαιούνται να πλουτίσουν, διατρανώνει το νομικό σύστημα.
Αυτό που αποσιωπάται όμως και το φώναξε η γιαγιά με την πράξη της, είναι ότι έτσι όπως οι πλούσιοι δικαιούνται να έχουν λεφτά, έτσι και οι φτωχοί δεν δικαιούνται να μην έχουν να ζήσουν.
Αυτοί λοιπόν που πρέπει να λογοδοτήσουν σήμερα για την μεγαλύτερη στην ιστορία κοινωνική ληστεία είναι τα μέλη της άρχουσας τάξης, οι αρχιεγκληματίες της ντόπιας και υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, που έχουν καταδικάσει κοινωνικές πλειοψηφίες στην φτώχεια και την απόγνωση, που νομοθετούν για την καταλήστευση του λαού, που του στερούν την τροφή, την υγεία, την στέγη, την αξιοπρέπεια και όχι η ανατρεπτική γερόντισσα.
Κάθε δίωξη εναντίον της θα την εκλάβουμε ως δικιά μας υπόθεση.
Αναρχική Ομάδα Τερμίτες